01 Νοεμβρίου 2024 Μιχάλης Φασαρίας – Ο ευεργέτης της εκκλησίας του Αγίου Τιμόθεου και της Αγίας Μαύρας

Σήμερα είχα τη χαρά και την τιμή να συναντήσω τον Μιχάλη Φασαρία, εγγονό του αείμνηστου μεγάλου ευεργέτη της εκκλησίας του Αγίου Τιμόθεου και της Αγίας Μαύρας, ο οποίος φέρει περήφανα το όνομά του. Ο μακαριστός Μιχάλης Φασαρίας, καταγόμενος από τη Σωτήρα Αμμοχώστου και κάτοικος του Αγίου Μεμνώνα, υπήρξε σύζυγος της Μαρίας από την Αγία Νάπα. Γεννημένος γύρω στο 1896, έζησε έναν αιώνα και πλέον – 104 χρόνια – γεμάτα προσφορά, σοφία και απλότητα. Αν και μορφώθηκε μόνο μέχρι το δημοτικό, ήταν ένας άνθρωπος χαρισματικός, εξαιρετικά ευφυής και ακούραστος στο έργο του.

Ένα από τα σημαντικότερα έργα της ζωής του ήταν η κατασκευή του υδραγωγείου που συνέδεε τη λίμνη του Αγίου Λουκά με εκείνη του Παραλιμνίου, μεταφέροντας νερό σε χωριά όπως ο Άγιος Μεμνώνας, η Αγία Μαρίνα και μέχρι τον Πρωταρά. Εργαζόταν ως μηχανικός ανεμόμυλων και θεωρείται ο πρώτος διατρητής της Κύπρου – ένας άνθρωπος που κουβαλούσε το εξοπλισμό του με μια καρότσα και δύο βόδια, φτάνοντας μέχρι την Πάφο, όπου ακόμη σώζεται μία από τις διατρήσεις του, στην Πέγεια.

Με δικές του δαπάνες αλλά και με προσφορές του κόσμου, οικοδόμησε την εκκλησία της Αγίας Ειρήνης στο Τέσσερα Μίλι, ενώ δώρισε και γη για να χτιστεί η εκκλησία της Αγίας Θέκλας στη Σωτήρα – σημείο στο οποίο, όπως λέγεται, υπήρχε κάποτε σπηλιά που φιλοξενούσε μοναχές.

Ο Μιχάλης έτρεφε βαθιά αγάπη για την Κάτω Δερύνεια – το σπίτι και τα κτήματά του βρίσκονταν δίπλα στην κοινότητά μας, κοντά στο σπίτι του Κουλέρμου και τη δεξαμενή του Αγίου Μεμνώνα. Ο εγγονός του θυμήθηκε με συγκίνηση τη σπηλιά της Πέρτζιενας, γνωστή και ως Καρλίχτας, που κατά τον θρύλο φτάνει ως τα τείχη της παλιάς Αμμοχώστου. Όπως μας είπε, ως παιδί είχε εξερευνήσει το εσωτερικό της, διανύοντας μεγάλη απόσταση με θάρρος και περιέργεια.

Θυμήθηκε επίσης τα μαθητικά του χρόνια στο δημοτικό σχολείο και τους συμμαθητές του από την ενορία μας. Με ιδιαίτερη τρυφερότητα, μίλησε για το αγαπημένο του παγωτό Ηράκλη στον Άγιο Μεμνώνα – μια γεύση που κουβαλά μνήμες και συναισθήματα. Του υποσχέθηκα ότι στην επόμενη μας συνάντηση θα επισκεφθούμε μια παραδοσιακή καφετέρια στο Παραλίμνι, για να απολαύσουμε μαζί εκείνο το παγωτό που σημαίνει τόσα πολλά για την ψυχή του.